Przestępstwo niealimentacji na nowych zasadach
Ustawą z dnia 23.03.2017 roku (Dz.U. z 2017 r. poz. 952), o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, dokonano nowelizacji art. 209 kodeksu karnego.
Od dnia 31.05.2017 roku art. 209 §1 kodeksu karnego brzmi:
„Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.
Celem tych zmian jest wzmocnienie realizacji obowiązku alimentacyjnego na rzecz osób, które nie są w stanie samodzielnie się utrzymać.
Dotychczas przestępstwo niealimentacji wiązało się z koniecznością wykazania w toku postępowania, że uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego, prowadzi do sytuacji narażenia na niebezpieczeństwo braku zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych po stronie uprawnionego do świadczenia. Powyższa przesłanka w praktyce oznaczała, iż ww. przepis był martwy, zaś skazanie za przestępstwo niealimentacji należało do rzadkości.
W chwili obecnej, przestępstwo niealimentacji zachodzi w sytuacji, w której osoba zobowiązana do uiszczenia alimentów posiada zaległości stanowiące równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące.
Sprawca przestępstwa będzie mógł uniknąć kary za popełnione przestępstwo, jeśli nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiści w całości zaległe alimenty.
„Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.
Celem tych zmian jest wzmocnienie realizacji obowiązku alimentacyjnego na rzecz osób, które nie są w stanie samodzielnie się utrzymać.
Dotychczas przestępstwo niealimentacji wiązało się z koniecznością wykazania w toku postępowania, że uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego, prowadzi do sytuacji narażenia na niebezpieczeństwo braku zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych po stronie uprawnionego do świadczenia. Powyższa przesłanka w praktyce oznaczała, iż ww. przepis był martwy, zaś skazanie za przestępstwo niealimentacji należało do rzadkości.
W chwili obecnej, przestępstwo niealimentacji zachodzi w sytuacji, w której osoba zobowiązana do uiszczenia alimentów posiada zaległości stanowiące równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące.
Sprawca przestępstwa będzie mógł uniknąć kary za popełnione przestępstwo, jeśli nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiści w całości zaległe alimenty.